ලාංකීය සිනමාව වසර 75ක් සම්පූර්ණ කරයි.

ජනවාරි 14. චන්ද්‍රමාස ක්‍රමයට බැලුවොත් දුරුතු මස පුර දොළොස්වක.

ජුඩ් රත්නම් විසින් අධ්‍යක්ෂණය කරන "ඩීමනස් ඉන් පැරඩයිස්" විත්ති චිත්‍රපටය පිළිබඳ නැවත වතාවක් සිතන්නට බලකරන්නේ මා සහභාගීවන එක්තරා වැඩමුළුවකදී ය.

අමන්දා පාමර්ගේ සංගීත ප්‍රසංගයක් තිබෙන බැවින් එංගලන්තයේ ග්ලැස්ටන්බරි නගරයේ උද්‍යානය එදාඉතා කාර්‍යබහුල වී තිබුනි.

මේ මොහොතේ දී සියලු ශ්‍රී ලාංකිකයින් විසින් නැරඹිය යුතු යැයි මා විශ්වාස කරන චිත්‍රපටයක් පසුගිය වසරේ දී තිර ගත වුණා.

ඇත්තම කියනවා නම් ශෂිකා නිසංසලාව මුලින්ම මතක හිටියෙ ඇගේ පෙනුම හින්දා මිසක් ගැයුම් හින්දා නෙමෙයි. ආදරය කරන්න හිතෙන පෙනුමක් තිබ්බෙ.

උදයකාන්ත වර්ණසූරිය ආපහු වැඩිහිටි සිනමාවට ඇවිත්. උදයකාන්ත කියන්නෙ අපේ සිනමාවෙ අමුතු වැඩකාරයෙක්.

පනහක් ගහනවා කියන එක ලේසි නෑ. මේ කියන්නේ පනහේ ෂොට් එකක් නෙමෙයි, අර්ධ ශතකයක් ගහන එක. අවුරුදු කීපෙකට කලින් හාඩ් බෝල් විස්සයි

එතෙක් මෙතෙක් හැම ඉතිහාසයක් ම ලියන ලද්දේ අදාළ යුගයේ දේශපාලන හා ආගමික බලය උසුලන

සිය නිර්මාණවලින් නිරූපණය වන්නේ තමන් මුහුණදුන් අත්දැකීම්දැයි ලේඛකයෙකුට වඩා ලේඛිකාවකගෙන් සමාජය විසින් ප්‍රශ්න ඇසීමත්,

ලෝකයේ මොනම මනුස්සයකුට වුනත් "කරුමය"කියන දේට මුහුණ දෙන්නම සිද්ධ වෙනවා.

"ගෑස් සිලින්ඩර් පිපිරෙන්න අරන්.. සමාගම් සංයුතිය වෙනස් කරලා," ඔහු කියාගෙන ගියේ ය..